Tocht
Deze ochtend liep ik langs het kerkhof.
Takken kaal, de oorlogsgraven wachtten
op de kransen van 4 mei. Het was er stil,
ik hoorde slechts mijn adem die versnelde
door wat de dodenakker niet vertelde – de
ingehouden tijding van nabij. Dit wordt
uw huis, klonk het dus niet, hier werd
niets uitgehouwen in de koude grond.
Geen crypte, groeve, kuil. En zo verliep
mijn tocht in het besef van wetendheid
die uit onwetendheid voorkomt.