Ochtend
Terwijl jij je verdiept in de
overlijdensberichten kijk ik
naar de gezichten van onze
kleinkinderen tussen de
wasemkap en het smeedijzeren
woord vivre (in kapitalen).
Hoe ik je onversaagdheid
bewonder. Alsof wie het leven
schenkt ook bepaalt wat niet
meer kan worden gedronken.
Geef me wat van je courage
(geen zandloper asjeblieft).
Niet hopen en vrezen. Tussen die
klippen laveren. En geen enkele
passant, geen enkele passage
beklagen.