Nadagen
Datgene wat mij niet loslaat sleep ik als
een hondje achter me aan. Het beestje heeft
nooit geleefd, het is gemaakt door beverige
handen die goed waren met naald en draad.
Alles wat teleurstelt is ooit gemaakt. De
bloempotten die ’s winters kapot vriezen
op mijn terras. De parkeerbonnen in mijn
auto. De krappe hengsels van mijn rugzak
die me eraan herinneren dat ballast ook ruimer
mag zitten. De schout-bij-nacht die ’s nachts
mijn voetstappen komt opmeten. Intussen
zoek ik mijn pad door bedachte nadagen met
in mijn kielzog een hond, kapotte bloempotten,
een krappe rugzak, een schout‐bij‐nacht en een
lading verbleekte parkeerbonnen.