Gewonnen uren
Toen ik u vanmorgen bij het eerste ochtendlicht
zag, uw rode krullen op het kussen,
het dek opgetrokken boven uw lieve gezicht,
stond ik stilletjes op om u te laten rusten.
Er is in ons korte leven samen geen plicht
om samen te ontwaken en daarmee de gunsten
af te dwingen van de liefdesgodin. Men zwicht
gauw voor tijd die ontbreekt. Intussen
worden de gewonnen uren vervalst en sussen
we ons door te spreken over rechten en plicht.
Maar toen u opstond, iets later, zag ik de lusten
en niet de lasten, eng en zwaar van gewicht.
We keerden terug naar ons bed. En we kusten
en in uw ogen las ik het lichte liefdesbericht.